Publié le 21 May 2025 par su_laetis
Winnaar van de Zonta-prijs tijdens de Critics' Week in Locarno en vervolgens van de Louis Delluc-prijs. Deze mooie documentaire won 3 Césars in 2021, waaronder Beste Documentaire. Dat is pas Gaillard!
De 46e Césars ceremonie werd gehouden op 12 maart 2021 in de Olympia en kende 3 prijzen toe aan de documentaire Adolescentes, gefilmd in Brive.
In zijn toespraak bracht regisseur Sébastien Lifshitz hulde aan onze twee Brivistes."Ik denk aan Emma en Anaïs. Zij hebben vijf jaar lang de aanwezigheid van een camera geaccepteerd. Zij vertegenwoordigen de jeugd, een jeugd die vandaag de dag lijdt. Ik draag deze César op aan deze jonge mensen en hoop dat de goede tijden zullen terugkeren", verklaarde de regisseur op het podium van de Olympia in Parijs.
Deze prijs ging naar Yolande Decarsin, Fanny Martin, Jeanne Delplancq en Olivier Goinard:"Emma, Anaïs, het was een genoegen om met jullie in jullie tienerlevens te komen en we hebben echt genoten van het werken aan deze film".
500 uur beeldmateriaal (rushes) voor 2u15 film. Een enorme hoeveelheid werk, en een prijs voor editor Tina Baz.
De film was ook genomineerd voor Beste Film, Beste Regisseur en Beste Cinematografie.
Emma en Anaïs zijn onafscheidelijk, maar toch zijn ze fysiek en sociaal heel verschillend. Adolescentes volgt hun reis vanaf hun 13e tot aan hun volwassenheid: een leeftijd waarop je de kindertijd achter je laat zonder een volwaardige volwassene te worden. Het is een tijd van transformatie en primeurs.
Geleid door het verlangen om de transformatie van deze jonge meisjes van nu te filmen, had Sébastien Lifshitz zelf geen idee waar dit avontuur hem zou brengen. Als ze 18 zijn, vragen we ons af wat voor soort vrouwen ze zijn geworden en waar hun vriendschap staat. Door middel van deze kroniek van de jeugd schildert de film ook een portret van Frankrijk in de afgelopen vijf jaar.
De regisseur koos Brive omdat hij het leven van tienermeisjes wilde laten zien in een kleine stad met 50.000 inwoners, dicht bij de natuur en dus in staat om het verstrijken van de tijd en de seizoenen te illustreren. In Brive waardeerde Sébastien Lifshitz de rust en zachtheid van de stad. Hij wilde niet dat zijn film in de buitenwijken zou worden opgenomen, om te voorkomen dat de nadruk zou komen te liggen op de sociale realiteit ten koste van individuele portretten.
De keuze van Sébastien Lifshitz lag voor de hand: Emma en Anaïs waren vriendinnen met verschillende sociale achtergronden en heel verschillende persoonlijkheden. Hij waardeerde de vrijgevigheid en moed die ze toonden tijdens het filmen, waarbij ze enkele zeer intieme woorden onthulden.
Deze documentaire is zowel teder als pijnlijk, met momenten van lachen en momenten van concentratie. Eén ding is zeker: het is een emotionele ervaring!
Deel dit artikel
Of deel de link